Nathan Light: An 8th Century Turkic Narrative: Pragmatics, Reported Speech and Managing Information”

 “Nathan Light: 

[bloğuma eklediğim tarih: 6.8.2023]

An 8th Century Turkic Narrative: Pragmatics, Reported Speech and Managing

Information” Miami University, Oxford, Ohio, USA. 2006 (English) In: Turkic languages, ISSN 1431-
4983, Vol. 10, no 2, 155-186 p. tam metin: 
http://www.academia.edu/1001778/An_8th_century_Turkic_narrative_pragmatics_reported_speec 

Conclusions [sayfa 183-184]

This monument has been extensively mined as a source of cultural, linguistic, historical and poetic information about Turks, but the complex narrative and rhetorical structure has been generally overlooked. This commemoration of the political and military life of Tonuquq is rich with details about how political intentions shape his communicative strategies. As I have shown, Tonuquq composed this text to have many overlapping effects.

The workings of Tonuquq' s dense but clear narrative demands unpacking through my long analysis, but this analysis overwhelms the veiy effects I attempt to investigate. Narrative, metaphor and poetic structures have impact without extensive explanation: they can do their work without being much noticed. Long analyses do not necessarily improve understanding, especially for native speakers, but they do explicitly raise questions that can be investigated in other contexts. Nonetheless, those questions will not get asked if people do not read the analyses and keep the issues in mind.

The problem of"bibliographic control" may seem distant from Tonuquq's world, but it is essential to the world in which his narrative exists now. Many thousands of texts like this one will never be read or heard again by native speakers. They can only be understood in full by analysis, but the work often does not seem justified by the ends. Many historians avoid the complex analyses to understand the cognitive and linguistic dimensions of narrative: they would prefer to critique documentary sources by more traditional means such as collating sources to choose the better attested facts. But clearly, the facts in a narrative such as this one are a loose assemblage around logic and purposes drawn from the world of communicative practices and political goals. The historical evidence for political events available in this text is veiy limited. Likewise, the speech community conventions are only contingently accessible, because how these few written documents relate to oral genres is not clear. But the flow of information and its marking as a means to draw the audience into the knowledge processes of the narrated agents and the narrator are salient and concrete. My analytic methods reveal the features that Tonuquq puts into his narratives to accomplish specific effects. My interpretations may have to be tentative, but the issues I address clearly fit the way Tonuquq calibrates his language to the participants in these communicative events.

Tonuquq's narrative organization of information remains far shorter than my analysis. Only roughly 1200 Turkic words in the present article are his. Under analysis such texts are inflated, burying the original author's intentions and skills under verbiage. The narrative depends on effective, compact timing, and no analysis or translation can fully do justice to these complexities. Nonetheless, without analysis such as the foregoing, Tonuquq's work remains a trivial and neglected fragment of a great political enterprise.

I assume that every part of this painstakingly inscribed text is carefully composed and valuable to its writer, and I ask what exactly Tonuquq was trying to do. I ask the reader to attend to the places where Tonuquq points out cause and effect, infers messages, and treats messages and even rhetorical questions as causing action The entire narrative is organized not just in Tonuquq's mind, but around the minds of participants and their messages, their plans, their thought processes, and their decisions. All the events are intentional: nothing happens by chance-except perhaps Tonuquq's birth and the Qatun's death-and nothing is without meaning and consequences.

Tonuquq is equally thrifty when he makes speech events simultaneously meaningful to audience and agents. Tonuquq's masterful compaction of this plot highlights his core understandings of minds, communication, and historical process, and his use of expressive forms shows that he is not just describing events, but differentially managing the ways participants understand and experience these events.

……………………

Bu anıt, Türkler hakkında kültürel, dilbilimsel, tarihi ve şiirsel bilgi kaynağı olarak kapsamlı bir şekilde incelenmiş, ancak karmaşık anlatı ve retorik yapısı genellikle göz ardı edilmiştir. Tonuquq'un siyasi ve askeri yaşamına dair bu anma töreni, siyasi niyetlerin onun iletişim stratejilerini nasıl şekillendirdiğine dair ayrıntılar açısından zengindir. Gösterdiğim gibi, Tonuquq bu metni birbiriyle örtüşen pek çok etkiye sahip olacak şekilde kaleme almıştır.

Tonuquq'un yoğun ama net anlatısının işleyişi, uzun analizim aracılığıyla çözülmeyi gerektiriyor, ancak bu analiz, araştırmaya çalıştığım çeşitli etkileri bastırıyor. Anlatı, metafor ve şiirsel yapıların kapsamlı bir açıklama olmadan da etkileri vardır: çok fazla fark edilmeden işlerini yapabilirler. Uzun analizler, özellikle anadili İngilizce olanlar için, anlamayı mutlaka geliştirmez, ancak başka bağlamlarda araştırılabilecek soruları açıkça gündeme getirir. Bununla birlikte, insanlar analizleri okumaz ve sorunları akıllarında tutmazlarsa bu sorular sorulmayacaktır.

"Bibliyografik kontrol" sorunu Tonuquq'un dünyasından uzak görünebilir, ancak anlatısının şu anda var olduğu dünya için çok önemlidir. Bunun gibi binlerce metin bir daha asla anadilini konuşanlar tarafından okunmayacak ya da duyulmayacaktır. Ancak analiz yoluyla tam olarak anlaşılabilirler, ancak bu çalışma çoğu zaman amaçlar tarafından haklı gösterilmemektedir. Pek çok tarihçi anlatının bilişsel ve dilbilimsel boyutlarını anlamak için karmaşık analizlerden kaçınır: daha iyi kanıtlanmış gerçekleri seçmek için kaynakları harmanlamak gibi daha geleneksel yöntemlerle belgesel kaynakları eleştirmeyi tercih ederler. Ancak bunun gibi bir anlatıdaki gerçeklerin, iletişimsel uygulamalar ve siyasi hedefler dünyasından alınan mantık ve amaçlar etrafında gevşek bir şekilde bir araya getirildiği açıktır. Bu metinde yer alan siyasi olaylara ilişkin tarihsel kanıtlar oldukça sınırlıdır. Aynı şekilde, konuşma topluluğu geleneklerine de ancak rastlantısal olarak erişilebilir, çünkü bu az sayıdaki yazılı belgenin sözlü türlerle nasıl bir ilişki içinde olduğu açık değildir. Ancak bilgi akışı ve bunun dinleyiciyi anlatılanların ve anlatıcının bilgi süreçlerinin içine çekme aracı olarak işaretlenmesi belirgin ve somuttur. Analitik yöntemlerim, Tonuquq'un belirli etkileri gerçekleştirmek için anlatılarına koyduğu özellikleri ortaya çıkarıyor. Yorumlarımın geçici olması gerekebilir, ancak ele aldığım konular Tonuquq'un dilini bu iletişimsel olayların katılımcılarına göre ayarlama biçimine açıkça uymaktadır.

Tonuquq'un anlatısal bilgi organizasyonu benim analizimden çok daha kısa kalmaktadır. Mevcut makalede sadece yaklaşık 1200 Türkçe kelime ona aittir. Analiz altında bu tür metinler şişirilir, orijinal yazarın niyetleri ve becerileri laf kalabalığının altına gömülür. Anlatı etkili ve kompakt bir zamanlamaya dayanır ve hiçbir analiz ya da çeviri bu karmaşıklığın hakkını tam olarak veremez. Bununla birlikte, yukarıdaki gibi bir analiz olmaksızın, Tonuquq'un eseri büyük bir siyasi girişimin önemsiz ve ihmal edilmiş bir parçası olarak kalır.

Bu özenle yazılmış metnin her bir parçasının özenle yazıldığını ve yazarı için değerli olduğunu varsayıyorum ve Tonuquq'un tam olarak ne yapmaya çalıştığını soruyorum. Okuyucudan, Tonuquq'un neden ve sonuçlara işaret ettiği, mesajlar çıkardığı ve mesajları ve hatta retorik soruları eyleme neden olarak ele aldığı yerlere dikkat etmesini istiyorum. Tüm anlatı sadece Tonuquq'un zihninde değil, katılımcıların zihinleri ve mesajları, planları, düşünce süreçleri ve kararları etrafında düzenlenmiştir. Tüm olaylar kasıtlıdır: belki Tonuquq'un doğumu ve Qatun'un ölümü dışında hiçbir şey tesadüfen gerçekleşmez ve hiçbir şey anlamsız ve sonuçsuz değildir.

Tonuquq, konuşma olaylarını aynı anda hem izleyiciler hem de aktörler için anlamlı hale getirirken de aynı derecede tutumludur. Tonuquq'un bu olay örgüsünü ustalıkla bir araya getirmesi onun zihinler, iletişim ve tarihsel süreç hakkındaki temel anlayışlarını vurgular ve ifade biçimlerini kullanması sadece olayları anlatmadığını, aynı zamanda katılımcıların bu olayları anlama ve deneyimleme biçimlerini farklı bir şekilde yönettiğini gösterir.